توی این مقاله به شکل مختصر و مفیدی، به تکنیک تدوین تداومی میپردازیم و از نظرهای مختلف، باهم بررسیش میکنیم. صاحب نظران حوزه ی تدوین، اساسا تدوین رو به دو دسته تداومی و غیر تداومی تقسیم میکنن. تدوین و تدوینگر، عوامل تعیین کننده آثار سینمایی هستن و اگه تدوینی در کار نباشه، اثر موردنظر بی معنا و مفهوم خواهد بود.
تدوین تداومی ویژگی شیوه تولید استودیویی سینمای هالیوود هستش. مفهوم تدوین تداومی توی فیلمسازی یعنی اینکه تدوینگر با برش های طبیعی از اول فیلم به وسط و آخر فیلم عبور یکدستی داشته باشه. یعنی تدوینگر بتونه با این شیوه تدوین، از یک نما به نمای بعدی بره و این روند رو تا پایان فیلم قصه ادامه بده. بنابراین، شخص تدوینگر با این کار، هنر خلق روایت هموار رو انجام میده و بیننده با دیدن این نما های جدا ازهم، متوجه میشه که در حال تماشای اجزای بدون وقفه ای هستش.
این دو روش از تدوین، گذشته ی تاریخی ای داره. از اول و از بدو شکل گرفتن سینما، اینطوری بوده که همیشه به روایت کردن یه قصه، یا یه موقعیت پرداخته شده. در اول خلق تدوین، فیلم خیلی کم استفاده میشد و قاب فیلم، شبیه به صحنه یک تئاتر بود. وقتی سینمای روایی روی کار اومد و فراوونی پیدا کرد و از تدوین و شخص تدوینگر استفاده شد، این شیوه ی تئاتری از بین رفت.
بنابراین با استفاده از تدوینگری، سینما از تئاتر جدا شد. اگه سینما قصد داشت که جایگاه خاصی پیدا کنه و تو ردیف اول سرگرمی و تفریح قرار بگیره، باید راه خودش رو از تئاتر جدا میکرد و این جدایی، توسط جادوی تدوین و تدوینگر اتفاق افتاد. اتفاق های داستان باید تقسیم میشد به مهم ترین قسمت ها و این عمل، توسط شخص تدوین کنننده ، انجام شد.
تدوین فیلم، به فیلمسازها این امکان رو داد که قسمت های متمایز از هم و جداگونه فیلمبرداری بشه و طبق رابطه علت و معلولی تدوین بشه که این اصل، اصل منطقی تدوین تداومی هستش. از اینجا به بعد، تدوین تبدیل به اساسی ترین اصول فیلمسازی شد.
اگر که به تدوین با پریمیر علاقه دارید مقاله چند ایده کوتاه و خفن برای تدوین ویدیو در پریمیر رو مطالعه کنید.
با پیشرفت صنعت فیلمسازی و توسعه سینما، به مرور نظریه ها و ساختار های مختلف و پبچیده تری از تدوین انجام شد. در دهه بیست هالیوود، تدوینگر ها از تدوین تداومی تا اخر دوره تولید استودیویی با هدف تولید تولید انبوه اسفاده میکردن ولی تو اروپا بعضی از فیلمسازها ترجیح میدادن که از تدوین غیر تداومی استفاده کنن که این فیلمسازا و تدوین کنننده ها در برابر تدوینگران هالییودی قرار گرفتن. ازاون موقع تا به الان، دو مدل تدوین شناخته و رایج شده که همون تدوین تداومی و غیر تداومی هستش که طبق رعایت تداوم و تناقض به کار برده میشه.
یکی از سینماگران مشهور این حوزه، برای تدوین تداومی، اسم تقطیع تحلیلی گذاشت که توی این شیوه از تدوین، شخص تدوین کننده فیلم رو به چندتا نمای نزدیک قسمت میکنه. این عمل تدوینگر باعث میشه که توجه بیننده از نظر نمایشی، به حساس ترین قسمت واقعه جلب بشه اونم توسط تدوینگر!
تو این شیوه از مونتاژ، تدوینگر تلاش میکنه که با تکنیک های خاصی که وجود داره، نما ها و کلیت تدوین فیلم رو به شکلی پایه ریزی کنه که بیننده متوجه این تغییرات نما نشه. این شکل از تدوین، انتقال نما ها از نظر پیوستگی گرافیکی و زمانی و ریتمیک، متداوم هستن که به همین خاطر، بعضی ازتدوین کننده ها بهش تدوین نامرئی هم میگن.
علتش هم همین مهارتیه که توجه بیننده رو با روش های مختلف، به حداقل میرسونه. تو تدوین تداومی، نما در خدمت مجموعه ست و هدف این نوع از تدوین اینه که مخاطب فیلم به هیچ وجه نباید توی فهم قصه به مشکل بخوره و باید به ساده ترین حالتی که وجود داره، داستان رو درک کنه. برای حفط این تداوم باید چندتا مورد رو درنظر گرفت:
هر کدوم از این موارد نیاز به توضیحات مفصلی داره که شاید گنجوندنش توی یه مقاله، از حوصله شما خارج باشه. بنابراین برای دونستن جزئیات نکات بالا، حتما به مقاله بعدی وبلاگ سر بزنید که کلی مطالب مفیدی در اینباره گفتیم براتون.
پرسش ها و نظرات شما رو با کمال میل میخونیم و جواب میدیم.
